De toekomstige ontwikkeling vanliftenis niet alleen een wedstrijd op het gebied van snelheid en lengte, maar er zijn ook meer “conceptliften” ontstaan die de verbeeldingskracht van mensen te boven gaan.
In 2013 ontwikkelde het Finse bedrijf Kone een ultralichte “ultrarope” van koolstofvezel, die veel langer is dan de bestaande trekkabels voor liften en 1.000 meter kan reiken. De ontwikkeling van het touw duurde 9 jaar en het eindproduct zal 7 keer lichter zijn dan de traditionele staaldraad, met minder energieverbruik en tweemaal de levensduur van de eerste. De opkomst van ‘supertouwen’ is een nieuwe bevrijding van de liftindustrie. Het zal worden gebruikt in de Kingdom Tower in de Saoedi-Arabische stad Chidah. Als deze wolkenkrabber met succes wordt voltooid, zullen menselijke gebouwen van meer dan 2.000 meter in de toekomst geen fantasie meer zijn.
Er is niet slechts één bedrijf dat de lifttechnologie wil ontwrichten. Het Duitse ThyssenKrupp maakte in 2014 bekend dat zijn toekomstige nieuwe lifttechnologie “MULTI” zich al in de ontwikkelingsfase bevindt, en de testresultaten zullen in 2016 bekend worden gemaakt. Ze leerden van de ontwerpprincipes van magneettreinen, met de bedoeling traditionele trekkabels af te schaffen en gebruik te maken van liftschachten om liften snel te laten stijgen en dalen. Het bedrijf beweert ook dat het magnetische levitatiesysteem liften in staat zal stellen “horizontaal transport” te realiseren, en dat meerdere transportcabines een complexe lus vormen, die meer geschikt is voor grootschalige stedelijke gebouwen met een hoge bevolkingsdichtheid.
De meest ideale lift ter wereld zou in staat moeten zijn om naar believen zowel in horizontale als in verticale richting te bewegen. Zo wordt de vorm van het gebouw niet langer beperkt, wordt bij het gebruik en de inrichting van de openbare ruimte optimaal gebruik gemaakt van alles en hoeven mensen minder lang te wachten en de lift te nemen. Hoe zit het met buitenaards? De Elevator Port Group, opgericht door voormalig NASA-ingenieur Michael Lane, beweert dat, omdat het gemakkelijker is om een ruimtelift op de maan te bouwen dan op aarde, het bedrijf bestaande technologie kan gebruiken om deze op de maan te bouwen. Hij bouwde een ruimtelift en zei dat dit idee in 2020 werkelijkheid zou kunnen worden.
De eerste die het concept van de ‘ruimtelift’ vanuit technisch oogpunt besprak, was sciencefictionschrijver Arthur Clark. Zijn “Fountain of Paradise”, gepubliceerd in 1978, had het idee dat mensen een lift kunnen nemen om bezienswaardigheden in de ruimte te bezoeken en een gemakkelijkere uitwisseling van materialen tussen de ruimte en de aarde te realiseren. Het verschil tussen een ruimtelift en een gewone lift ligt in zijn functie. Het hoofdgedeelte is een kabel die het ruimtestation permanent met het aardoppervlak verbindt voor vrachtvervoer. Bovendien kan van de ruimtelift die door de aarde wordt rondgedraaid een lanceersysteem worden gemaakt. Op deze manier kan het ruimtevaartuig met slechts een kleine versnelling van de grond naar een plaats hoog genoeg buiten de atmosfeer worden getransporteerd.
Op 23 maart 2005 maakte NASA officieel bekend dat de Space Elevator de eerste keuze was geworden voor de Challenge of the Century. Rusland en Japan moeten ook niet achterblijven. In het voorlopige plan van het Japanse bouwbedrijf Dalin Group zijn de zonnepanelen die op het orbitale station zijn geïnstalleerd bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het leveren van energie voor de ruimtelift. De liftcabine biedt plaats aan 30 toeristen en de snelheid bedraagt ongeveer 201 km/u, wat slechts een week duurt. Je kunt de ruimte ongeveer 36.000 kilometer vanaf de grond betreden. Natuurlijk wordt de ontwikkeling van ruimteliften met veel moeilijkheden geconfronteerd. De koolstofnanobuisjes die nodig zijn voor het touw zijn bijvoorbeeld slechts producten op millimeterniveau, die ver verwijderd zijn van het daadwerkelijke toepassingsniveau; de lift gaat zwaaien onder invloed van de zonnewind, de maan en de zwaartekracht van de zon; Ruimteafval kan het trekkabel breken, waardoor onvoorspelbare schade ontstaat.
In zekere zin is de lift voor de stad wat papier is voor lezen. Wat de aarde betreft, zonderliftenzal de verspreiding van de bevolking zich over het aardoppervlak verspreiden, en zullen de mensen beperkt zijn tot een beperkte, enkele ruimte; zonderliftenzullen steden geen verticale ruimte, geen dichte bevolkingsdichtheid en geen efficiëntere hulpbronnen hebben. Gebruik: Zonder liften zouden er geen hoogbouw zijn. Op die manier zou het voor mensen onmogelijk zijn om moderne steden en beschavingen te creëren.
Posttijd: 21 december 2020